dag 3

Dag3

In de voormiddag gaan we naar het hoofdkantoor van Damiaanactie in Dhaka waar we een zeer boeiende uiteenzetting krijgen over de werking van DA in Bangladesh. Het wordt ons duidelijk dat hier de pioniers aan het werk zijn in de strijd tegen TBC. Hun manier van werken wordt nu wereldwijd gekopieerd. De presentatie is jammer genoeg voor de jeugd onder ons erg technisch en niet zo geanimeerd waardoor hun motivatie om te luisteren snel afneemt. Maar toch goed om te horen dat DA erg goede resultaten boekt en dat ze erg goed op de hoogte proberen te blijven of hun inspanningen ook resultaten boeken.

We rijden van Dhaka naar het ziekenhuis in Jalchatra in de namiddag.

De rit duurt in totaal 4 uur. Alle respect voor Fien tijdens deze rit. Zij doet rustig een dutje terwijl wij geanimeerd doodsangsten uitstaan tijdens een dollemansrit op de Bengaalse wegen. Hoe kan iemand slapen als er 5 toeterende bussen vlak naast ons raam staan die allemaal in hetzelfde gaatje willen duiken dat voor onze auto ontstaat. Echt Fien je verdient ons RESPECT. En dan zegt ze doodleuk dat ze in een vliegtuig niet kan slapen???

We komen net bij valavond in Jalchatra aan waar we opgewacht worden door enkele TB-patiënten waar we vermoedelijk morgen verder kennis mee zullen maken.

Slapen lukt ons in eerste instantie niet tot we de ventilator die op volle toeren staat te draaien afzetten. Dan maar zweten denken we, maar gelukkig kunnen we de slaap te pakken krijgen, toch niet evident in deze temperatuur van om en bij de 30 graden.

Als ik wakker wordt is het lekker aan het gieten. Vandaag aan de weg beginnen werken? We zullen wel zien.

Het lukt mij nu om de blog te zien. Internet is hier erg traag maar als jullie nog slapen is het iets sneller. Aan iedereen die reageerde bedankt. Wij geven de boodschappen door.

Voor de rest is iedereen ok en gezond, we gaan het hier goed hebben. Muggen heb ik trouwens nog niet gezien!