dag 3

Dag3

In de voormiddag gaan we naar het hoofdkantoor van Damiaanactie in Dhaka waar we een zeer boeiende uiteenzetting krijgen over de werking van DA in Bangladesh. Het wordt ons duidelijk dat hier de pioniers aan het werk zijn in de strijd tegen TBC. Hun manier van werken wordt nu wereldwijd gekopieerd. De presentatie is jammer genoeg voor de jeugd onder ons erg technisch en niet zo geanimeerd waardoor hun motivatie om te luisteren snel afneemt. Maar toch goed om te horen dat DA erg goede resultaten boekt en dat ze erg goed op de hoogte proberen te blijven of hun inspanningen ook resultaten boeken.

We rijden van Dhaka naar het ziekenhuis in Jalchatra in de namiddag.

De rit duurt in totaal 4 uur. Alle respect voor Fien tijdens deze rit. Zij doet rustig een dutje terwijl wij geanimeerd doodsangsten uitstaan tijdens een dollemansrit op de Bengaalse wegen. Hoe kan iemand slapen als er 5 toeterende bussen vlak naast ons raam staan die allemaal in hetzelfde gaatje willen duiken dat voor onze auto ontstaat. Echt Fien je verdient ons RESPECT. En dan zegt ze doodleuk dat ze in een vliegtuig niet kan slapen???

We komen net bij valavond in Jalchatra aan waar we opgewacht worden door enkele TB-patiënten waar we vermoedelijk morgen verder kennis mee zullen maken.

Slapen lukt ons in eerste instantie niet tot we de ventilator die op volle toeren staat te draaien afzetten. Dan maar zweten denken we, maar gelukkig kunnen we de slaap te pakken krijgen, toch niet evident in deze temperatuur van om en bij de 30 graden.

Als ik wakker wordt is het lekker aan het gieten. Vandaag aan de weg beginnen werken? We zullen wel zien.

Het lukt mij nu om de blog te zien. Internet is hier erg traag maar als jullie nog slapen is het iets sneller. Aan iedereen die reageerde bedankt. Wij geven de boodschappen door.

Voor de rest is iedereen ok en gezond, we gaan het hier goed hebben. Muggen heb ik trouwens nog niet gezien!

Dag 1 en 2

Dag 1

Taxi naar Zaventem en in recordtempo naar de luchthaven, de taxichauffeur is enorm verbaasd dat hij zonder echte file in Zaventem geraakt.

Wij zijn dus ruim 1 uur voor de afspraak in de luchthaven.

De groep uit Torhout arriveert netjes op tijd en tot onze grote verassing is ook Luc van de partij.

Echt tof om hem hier te zien. We weten dat hem dit moeite kost om zijn groep te zien vertrekken!

En dan op 12 km. hoogte luisteren  naar Led Zeppelins Stairway to Heaven. Een klein emo-moment beseffende dat je onderweg bent naar een goed doel.

Dag 2

De vlucht verloopt voorspoedig en we zijn netjes op tijd voor de overstap en zelfs de bagage is mee.

Om 4 uur 's morgens in Dhaka aangekomen waar een enthousiaste Willem achter het glas uitbundig naar ons begint te zwaaien. Maar de douane tikt onze paspoortgegevens met 2 vingertjes, dat duurt dus wel eventjes.

Willem moet onderbroken worden in zijn enthousiaste uitleg omdat iedereen zijn bed in wil. Om 12.30 kan de dag beginnen met ontbijt.

En dan worden wij in sneltempo ondergedompeld in Bangladesh. Met de jeeps rijden we naar de oude stad en slenteren we door de enge straatjes. We worden al snel gevolgd door de plaatselijke bevolking en als wij ergens binnenstappen dan en wil iedereen ook meekijken. De eerste souvenirs vinden al snel een nieuwe eigenaar.

We bezoeken snel het museum in het roze paleis, bij het binnengaan stellen we vast dat er een stroompanne is. We doen alles dan maar op de tast maar zien toch in de weinig verlichtte vertrekken dat het een prachtig gebouw is. Bij het buitenkomen hebben we een hele schare volgelingen die allemaal met ons op de foto willen. Dit keer zijn het niet de toeristen maar de bengalen die de foto's maken.

Willem neemt ons op sleeptouw naar de haven, en prompt besluit hij om dan ook maar een 3-tal bootjes te huren om een tochtje op het water te maken. Een eerste momentje rust op het water. We varen rustig naar een ander punt aan het water waar we de boot ruilen voor een riksja.

Na een dolle riksja rit bezoeken we het 2^e museum. Bij een aanrijding van 2 riksjas tuimelt emilienne zelfs uit het karretje.

Het museum levert ons een nog grotere schare volgelingen op. Willen doet op een bepaald moment alle bengalen stoppen zodat we even ongestoord kunnen kijken.

Na alle indrukken die we al opdeden rijden we terug naar het hotel voor een verkwikkende douche. Autorijden in Bangladesh is niet voor doetjes! Verkeerslichten dienen volgens ons enkel maar als decoratie. En hier gelden de wetten van de sterksten. Zalig om mee te maken maar stresserend voor sommigen onder ons.

Internet is een groot probleem, reacties op de blog kunnen we dus ook niet lezen, maar blijf vooral reageren misschien lukt het ons morgen wel. We versturen de verslagen nu met mail waardoor we jammer genoeg geen foto's mee kunnen sturen. Maar die hebben jullie dan nog te goed.

 

dag 1 en 2

Vermits internet verrekte moeilijk is in het hotel even een kort bericht.

De vlucht is voorspoedig verlopen en alle bagage was mee.

Vanmorgen om 4 uur geland en om 6 uur stak iedereen in zijn bed.

Om 12.30 zat iedereen aan tafel voor het ontbijt.

Daarna met willem op stadsverkenning geweest met alle mogelijke vervoersmiddelen.

Update volgt later

Dromen

Soms heb je van die dromen die je wakker houden ....

tot je ze uitvoert

Wij zijn er klaar voor.

Nog de laatste dingen in de grote zware tassen, nog een avondje in onze gemakkelijke zetels en dan op op reis samen met een vrolijke bende.

Wij zijn benieuwd naar wat komen gaat en willen dat heel graag met jullie delen. Kijk geregeld op deze blog waar we onze activiteiten zullen beschrijven zodat jullie een beetje met ons mee kunnen reizen op deze bijzondere tocht.

Nog heel erg bedankt voor al jullie steun op alle mogelijke manieren maar ook financieel. Dankzij jullie inzet hebben we 10.600 € aan ons project in Bangladesh te besteden. Een record bedrag dat we nooit of te nimmer hadden verwacht!

Met heel veel reiszin, nieuwsgierigheid en een blij hart,

Emilienne en Peter