Allereerst wil ik nu reeds ons bloghulpje, Brigiet, bedanken voor het beheer van ons blogske. Zonder haar zouden wij niet zo snel alle reacties van jullie kunnen lezen. Het internet blijft hier nog steeds beperkt, maar wel mogelijk. We houden ons hart vast voor eind volgende week als we hier vertrekken voor ons toeristische tocht door Bangladesh. Misschien krijgen jullie dat verslag pas te horen als we terug in België zijn. We zien wel of het ons toch lukt om de blog regelmatig te spijzen.
Gisteravond nog even samen naar de promotiefilm van damiaanactie met Roksana gekeken. Altijd ontroerend om dit terug te zien. Je ziet hier de zieke Roksana en eerder deze week zagen we haar in haar winkeltje staan, met dikke bolle wangen en een gelukkige uitdrukking op haar gezicht. Gelukkig voor haar was er damiaanactie die haar leven terug op het goede spoor bracht. Hier in Jalchatra zijn er vele patiënten zoals haar, op de drempel van een nieuw leven. Toch mogen we niet voorbijgaan aan de mensen die hier te laat arriveerden en waarvoor de kans op een nieuwe leven misschien niet meer mogelijk is. Ook dat is hier de realiteit die we af en toe onder ogen moeten durven zien.
Vanmorgen is de aannemer al in alle vroegte met de weg begonnen. Als wij vertrekken naar de huisje ligt er al een heel stuk asfalt (zie foto's). In de voormiddag helpen 5 dames om asfalt zuiver te borstelen. Na de middag is de aannemer met 29 mensen aan het werk. Je ziet het dus ook opschieten. Het is voor ons enorm leuk om te zien dat, indien het weer goed blijft, de nieuwe asfaltlaag er zal liggen als wij volgende week vertrekken. Dit zou ons enorm veel voldoening geven.
Wij gaan trouwens ook al het mogelijke doen om de schilderwerken in de ziekenzaaltjes ook af te werken. Momenteel is ongeveer de helft van de buitenmuren volledig geschilderd. Alle plafonds zijn klaar, nog in één kamertje moet de muur geschilderd worden. Morgen kunnen we met de kleuren beginnen (muren moeten tot 1,2 mtr. hoogte blauw geschilderd).
Tijdens onze iets langere middagpauze bedenken we de liedjes die we morgen bij de patiënten willen gaan zingen om daar voor wat afwisseling te zorgen.
Na de middag hebben we jammer genoeg niet kunnen werken omdat er een cultureel getint uitstapje geregeld was. We worden ontvangen in een Mandi-dorp in de buurt die voor ons een feestje in het dorp plannen. De mandi zijn een minderheid in Bangladesh (1% van de bevolking) en zijn allemaal christenen. In het dorp aangekomen worden we met bloemetjes ontvangen en naar een ereplaats begeleid, waar we bloemen, rijstwijn en een soort nootjes aangeboden krijgen. We worden vanaf dan op een heleboel traditionele dansen en gedichtjes getrakteerd. Het is echt wel de moeite om dit te zien. Het hele dorp zit rond het hele gebeuren en drinkt heerlijke rijstwijn. De rijstwijn kan je omschrijven als een zurige limonade-achtige substantie met een asbaksmaakje. Hij valt bij ons niet erg in de smaak, maar omdat het een geschenk is moeten we dit toch wel drinken. Sommigen slagen erin om zelfs meerdere glazen te ledigen. Na de optredens van de kindjes voelen wij ons geroepen om ook enkele optredens ten beste te geven. Karen doe haar speciale act met Margo de koe, wat erg in de smaak valt, dan volgen nog het kabouter plop lied en nog enkele andere dansjes. Afsluiten doen we allemaal samen met de kindjes van het dorp. Het loopt uit op een echt gezellig onder onsje waar iedereen leuke contacten heeft met de vele kindjes.
Wist je dat:
- Marieke nu echt een reactie uit belgië verwacht. Wie wil haar helpen?
- Ik vanmiddag naar het derde stalletje links achter de school geweest ben voor de echte Belgische chocolade die nu nog in de ijskast ligt, maar die nu geen lang leven zal leiden.
- Annelies heel blij is, omdat ze haar Hassan terug gezien heeft
- Voetballen in Bangladesh super vermoeiend, maar wel heel leuk is
- Fien op de achterbank van de jeep heeeeeeel ambetant is
- De T-shirt van het verfspoor een paar maatjes te groot is voor Nurul
- De score op het shitboard blijft dalen
Aan de foto's te zien , fantastisch werk dat jullie daar leveren , om het met de woorden van ene Koen W. te zeggen : 'Jullie verdienen de Nobelprijs !!'
BeantwoordenVerwijderenIs leuk om deze foto's te zien , zo wordt die afstand van 7700 km echt ietsje dichterbij gebracht .
Iedereen onder jullie zit waarschijnlijk te popelen om mijn Tour-verslag te aanhoren van de voorbije én de komende dagen - zo voorspelbaar is immers de Tour ! Morgen begint de Tour echt en worden - eindelijk - de 1ste bergen beklommen .De voorbije dagen waren niet aan te zien , alleen de valpartijen ( veel te lichte fietsen met veel te hoge velgen ) zorgden voor spektakel , wel jammer dat onze Tourhoop VDB ook moest opgeven door een zware val . Swat , in de komende dagen wordt het een gevecht tussen Evans en de Schlecks - Contador zal 1stdaags opgeven .Ook ene Damiano Cunego zal nog van zich laten horen - dit staat ons te wachten ..
Van het politieke front : van de ene NVA-crisis in de andere Euro (Griekenland-Portugal-Italie )-crisis én terug , je zou er hier met het slechte weer echt wel manisch depressief van worden - Di Rupo kan er van meespreken .
Volgend Tourverslag ( om jullie aan te tonen dat ik wel degelijk over een glazen koers-bol beschik ) komt er zondagavond aan na de Pyreneeen-etappes !
'Vive le vélo' en 'Vive Jullie in Bangladesh' !!