Vertrek om 2 uur aan het hotel. Het is ongeveer 20 minuten rijden naar de luchthaven. Aan de luchthaven komen we aan met 2 van de 3 auto's. Willem moet onmiddellijk terugrijden om de mensen die in auto 3 zitten te depaneren. Bij het afscheid nemen heeft Willem nog een cadeau voor Emilienne. Hij heeft in auto 2 een paspoort gevonden. Emilienne stopt het in haar zakken en wacht rustig af tot het bij iemand begint te dagen. Babette raakt al snel in paniek op het moment dat de paspoorten nodig zijn. Voor ze naar buiten kan rennen haalt Emilienne het paspoort boven.
Aan de balie hebben ze echter slecht nieuws. Het vliegtuig van Abu Dhabi naar Manchester zal vertraging hebben waardoor we onze vlucht in Manchester zullen missen. Men probeert een oplossing te bedenken. Er gaat behoorlijk wat tijd overheen maar er is een oplossing, we vliegen nu naar London en van daar uit naar Brussel. We halen net op tijd onze vlucht in Dhaka.
In Abu Dhabi regelen Emilienne, Klaas en ik de vlucht van London naar Brussel want in Dhaka had men ons niet de nodige documenten gegeven. We kunnen ook nog een gratis lunch regelen. De vliegtuigmaatschappij kan op onze sympathie rekenen.
Wij hadden gisteren onze stoelen gewijzigd waardoor we nu naast elkaar kunnen zitten, maar zitten nu wat verder van de groep verwijderd in het vliegtuig. Op deze manier kunnen we wat slaap inhalen dachten we. Al snel komt echter het eerste dagboek boven en later volgen ze allemaal. Iedereen wil dat we een persoonlijke boodschap voor hen schrijven. Dit doen we met veel plezier, maar het zal ons de hele vlucht bezig houden. Probeer dat maar eens voor 12 mensen te doen. Maar we beleven er veel plezien aan en we krijgen ook van hen een berichtje terug. Het zijn soms ontroerende momenten.
We landen perfect op tijd en het thuisfront is op de hoogte van onze latere aankomststijd. We weten echter niet wie er allemaal te wachten staat. We delen onze laatste knuffels uit bij de bagageband want vrezen dat daaar dadelijk niet veel meer van in huis gaat komen.
Met Fran haar toeter voorop stappen we als groep de aankomsthal binnen, waar een hele grote menigte ons staat op te wachten. Dit is een perfecte afsluiter voor deze reis.
Het doet ons goed om zoveel complimenten en presentjes te krijgen voor onze blog. Het afscheid valt ons echter zwaar, want het zal de komende dagen stil zijn in huis. Het duurt een uurtje voor iedereen eindelijk mee naar huis wil met zijn echte papa en mama. En wij kunnen ook met een gerust gemoed terug naar Limburg.
Het is nu inderdaad stil hier in huis. We praten voortdurend over wat ons de afgelopen weken is overkomen. Maar wij kijken terug op een schitterende vakantie, waar we nieuwe vrienden hebben gemaakt waaraan we de beste herinneringen zullen overhouden.
Annelies, Babette, Elise, Emilienne, Feya, Fien, Fran, Karen, Klaas, Lara, Maïté, Marie, Marieke en Willem bedankt dat jullie dit avontuur met mij gedeeld hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten