Onze 2e werkdag start om 8 uur met een heerlijk ontbijt. De koks Joachim en Joseph doen hun megabest om elke dag gevarieerd te koken. Ofwel omelet ofwel snottebellen staan op het menu. Iemand heeft Joseph wijsgemaakt dat spiegelei snottebel noemt in het Nederlands. Wij laten dit dus ook maar zo.
Werken start om 9 uur. Omdat het vandaag schitterend weer is en niet regent vraagt Arriv om zoveel mogelijk aan de weg te werken. We vliegen er weer in met groot enthousiasme. Enkel Karen en Marieke werken in de huisjes. Tegen de middag hebben we al een groot stuk van de weg onkruidvrij gemaakt. Volgens ons vinden de Bengalen ons strevertjes die alles zo snel mogelijk klaar willen hebben. De patiënten hebben gratis tv voor hun kamer. We proberen telkens 2 uur te werken en nemen dan een korte pauze. Voor je het weet sta je hier wel van kop tot teen in het zweet. De aannemer gaat ons morgen Bengaalse hoofddoeken meebrengen om ons zweet op te vangen.
Gelukkig kunnen we tussen de middag even lekker douchen. In totaal werken we +/- 6 uur per dag en dat is wel genoeg in deze omstandigheden.
Iedereen doet echt zijn best en als we afspreken om om 16.00 uur te stoppen willen we steeds toch nog tot aan de volgende bocht verder werken. We hebben vandaag iets meer als 200 mtr. weg vrijgemaakt. Volgens Willem was er omgeveer 900 mtr. te doen. Ik vrees dat er dan toch nog elders in Bangldesh een dikke 500 mtr. gezocht moet worden. Als de weg onkruidvrij gemaakt is moet hij nog volledig geborsteld worden en de putten in de weg nog zuiver gemaakt. Als het weer goed blijft dan gaan ze hem volgende week een nieuwe laag asfalt geven. Wij hopen dat het weer goed blijft zodat we hem officieel in kunnen huldigen samen met de afgewerkte huisjes. Als we in dit tempo kunnen blijven verder werken moet dat lukken.
Ondertussen is het ons ook gelukt om 4 lokale fietsen te bemachtigen! Nu hebben we meer vrijheid om iets van de omgeving te gaan zien. Na een eerste testrit hebben we een schema afgesproken waarbij iedereen een halve dag vrij krijgt om de omgeving onveilig te maken. Karen heeft ondertussen al een plaatselijke riksja de gracht ingereden. Het stuur wilde niet meer rechtdoor en de remmen deden het niet meer volgens haar. Fien en Annelies die met de riksjarijder weer achter op de kar zaten kwamen er met de schrik vanaf. Karen heeft de lieve man dan maar 10 Takka(= 10 eurocent) gegeven, en daar was hij zo te horen niet echt tevreden mee.
Na het werk is het shoppingtijd. Bjna iedereen trekt naar Jalchatra om terug te komen met allerlei spulletjes. De winkeliers en de kleermaker doen gouden zaken. Na het eten is de jeugd al snel naar bed. Sommigen plannen morgenvroeg om kwart na 5 een dauwtripje. Ik zie wel of ik wakker ben om mee te gaan.
Emilienne en ik hebben de living voor ons alleen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten