Het is zondag en dat betekent hier het begin van de nieuwe werkweek. Als we naar onze werkplek lopen zien we dat de aannemer van de wegenwerken dit weekend verder gewerkt heeft. Er moet nu enkel nog een 50-tal meter asfalt gelegd worden en hier en daar nog wat afgewerkt. Hij vertelt ons dat dat waarschijnlijk morgen gaat gebeuren.
In de huisjes wordt er verder gegaan met de 2e laag blauw en beginnen we met de zwarte boord. Er is geen werk meer voor de volledige ploeg, dus zetten we een paar mensen in om de traliehekken die later geplaatst moeten worden ook al in de menie te zetten. We zitten op schema, en het ziet er naar uit dat alle geplande werken kunnen afgewerkt worden voor we woensdag aan onze toeristische trip beginnen.
Wel waren we vanmorgen even boos op de mensen van de technische dienst van het ziekenhuis. Wij hebben vorige week de zijmuur mooi afgewerkt en nu zijn zij bezig om de afzuiging te plaatsen. Zij zijn niet gewoon dat ze netjes werken, het resultaat is dat de muur behoorlijk beklad is met vuile handen. We hebben hen gezegd dat ze het nu zelf ook maar oplossen. We moeten nog een muur afwerken waar ook nog zo'n afzuiging geplaatst moet worden. We hebben ze zover gekregen dat ze die nu eerst gaan plaatsen.
Als we voor de lunch naar onze keuken gaan zien we op het terrein onze eerste slang. Ze leeft nog amper want slangen worden hier niet geduld, ze worden meten doodgeknuppeld. Voor ons lijkt dit wreed, maar als je weet dat er dagelijks mensen sterven door slangenbeten, begrijp je dit wel.
Het wordt in de huisjes steeds moeilijker om iedereen nuttig aan het werk te houden. We stellen nu maar even een schema op voor de volgende dagen zodat we allemaal nog iets af kunnen werken en dat we dinsdagmiddag kunnen starten met de grote opkuis zodat we alles netjes kunnen achterlaten.
In de vooravond gaan we weer op bezoek bij Father Anthony om zijn leerlingen weer wat engels te laten oefenen. Ik doe het vandaag samen met Annelies, we proberen de kinderen zoveel mogelijk zelf aan het woord te laten maar dat is niet altijd even makkelijk. We leren ze dan maar het liedje van Broeder Jacob. Het melodietje is hun bekend, alleen gaat hun liedje over een propje papier. We nemen afscheid van de kinderen en Father Anthony, en zijn blij dat we ook hier onze bijdrage aan de Bengaalse gemeenschap hebben geleverd.
Wist je dat:
- Marieke bijna een nieuwe Van Gogh is als ze aan het schilderen is.
- Annelies content is als ze gewone macaroni carbonara krijgt in Zaventem met een ice-tea.
- Elise en co de kleermaker gechoqueerd met de bestelling van hun baby-broekjes.
- Annelies op 10 minuten tijd, bij de schilderwerken, van kop tot teen onder de verf hangt. Later blijkt er zelfs verf op haar dijbeen te hangen terwijl ze de hele tijd een redelijk lange broek heeft aangehad. Wij begrijpen er niets van.
- Sommige andere meisjes hun nagels lakken bij het schilderen.
- Het ontzettend moeilijk blijkt om te schilderen zonder verfspatten achter te laten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten